Schaatsers voelen na de eerste nachtvorst hun bloed al kriebelen. Dit jaar… misschien… ? De contributie is betaald en er wordt toegewijd getraind. Om eind februari de ijzers nog een keer liefdevol in de vaseline te zetten en hun droom in de ijskast. Het is weer niet gelukt, hij is niet gereden.

Maar sinds wij in Friesland wonen, in één van die elf steden, weten wij wel beter. Goed, dé tocht der tochten, die van bevroren neuzen en een kruisje, verdwijnt steeds verder naar het verleden. Toch zat nog deze zomer Nederland aan de buis en langs het water om de krachttoer van onze nationale held Maarten van der Weijden te volgen. En er is meer. Veel meer.

Wat te denken van de Elfstedentocht te voet, fiets, step, oldtimer, paard (met of zonder wagen), op de trekker, de motor, per kano of sup?

Vandaag ontdekten we een nieuwe variant, een bonte stoet Fiatjes 500 trok door de straat met vlaggen, achterop gebonden picknickmanden en grote grijnzen. Niet persé een grootse sportieve prestatie, maar daarom niet minder feestelijk.

Zo verzachten we het gemis en houden we de droom levend. Want hij komt er weer aan, Koning Winter. En je weet maar nooit…